The Global Times - "गुलमोहोराच्या झाडाखालचं बाकडं"

"गुलमोहोराच्या झाडाखालचं बाकडं" | "The Bench Beneath the Gulmohar"

by
Jul 10, 2025
40 views

एका शांतशा गावात, जिथल्या वाऱ्याला जाई-जुईचा सुगंध होता, तिथं एक जुनं लाकडी बाकडं होतं. ते गुलमोहोराच्या झाडाखाली शांतपणे उभं असायचं. कोणी ते तिथं ठेवलं, याचं कोणालाच काही माहीत नव्हतं. ते ना खास दिसायचं, ना नवं होतं — पण ते तिथं नेहमी असायचं.

संध्याकाळ झाली की, "रवि काका" तिथं यायचे. हातात स्टीलचा कप, गरमागरम चहा आणि चेहऱ्यावर शांत हास्य.

पण रवि काका फक्त चहा प्यायला येत नव्हते... ते लोकांचं ऐकायला यायचे.

लहान मुलं त्यांना शाळेच्या गोष्टी सांगायची, कॉलेजचे तरुण सल्ला मागायचे, आजोबा मंडळी जुन्या आठवणी सांगत हसायचे. आणि एक भटक्या कुत्र्यालाही माहिती होतं — चहा झालाय! तोही त्यांच्या पायाशी शांत बसायचा.

एक दिवस एका छोट्याशा मुलीने विचारलं,
"काका, तुम्ही रोज इथेच का बसता?"
रवि काकांनी हसून सांगितलं,
"कारण सगळीकडे घाई आहे. पण इथे, या झाडाखाली… वेळ थांबतो. आणि जेव्हा वेळ थांबतो, तेव्हा माणूस खरं जगायला शिकतो."

वर्षं सरली. एक दिवस ते बाकडं रिकामं होतं. गावाला त्यांची खूप आठवण यायची.
पण लोक यायला थांबले नाहीत.
सगळ्यांनी आपल्या चहा घेतला,
बसले,
बोलले,
आणि ऐकले.

आणि आजही त्या गुलमोहोराच्या छायेत, जग थोडं थांबतं… आणि माणूस थोडा शांत होतो.

विचार करायला लावणारा अर्थ:

जिथं माणूस आपली माणुसकी उब देतो, तिथं साधं बाकडंसुद्धा एक जगण्याची जागा बनतं.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

In a quiet town where the wind always smelled faintly of jasmine, there was an old wooden bench beneath a bright Gulmohar tree. No one really knew who had placed it there. It wasn’t polished, nor was it fancy — but it was always there. Every evening, right around sunset, a man named Ravi would sit on that bench with a steel cup of chai.

He was in his 60s, always wearing a simple cotton kurta and a calm smile. But Ravi wasn’t there just to drink tea. He came to listen. Not to music, not to the birds — but to people.

Children shared their school stories. College students asked him for life advice. Old uncles joined him with their laughter and long tales. Even a stray dog knew when it was "chai time" and sat by his feet like a friend.

One day, a little girl asked,
“Uncle, why do you come here every day?”
Ravi smiled and said,
“Because everyone’s in a rush. But here, under this tree, the world slows down. And when you slow down… you feel life again.”

Years passed. One day, the bench was empty. The town missed Ravi.
But they kept coming.
They brought their own cups of chai.
They sat.
They talked.
They listened.

And under the blooming Gulmohar, the world still slowed down.

Takeaway:

Sometimes, the most ordinary places become magical when someone fills them with warmth, listening, and love.

रिपोर्टर

Tejal Khanvilkar (director)

Our news reporter is a dedicated professional with a sharp eye for detail and accuracy. Specializing in breaking news and local affairs, they bring trusted updates daily with clarity and speed. With years of experience on the field, their reporting is both insightful and reliable. Known for ethical journalism, they ensure every story is verified before it reaches you.
Tejal Khanvilkar